{[['']]}
ഈയിടെയായി ദിലീപ് മാധ്യമങ്ങളില് നിന്ന് അകലം പാലിക്കുന്നുണ്ട്
മാധ്യമങ്ങേളാട് എന്നല്ല, മൊത്തത്തില് കാര്യങ്ങള് കുറച്ചു. സിനിമയില് ജോലിചെയ്യുക, തിരിച്ചുപോവുക... അതിനപ്പുറം മറ്റൊന്നിലും ചിന്തിക്കാന് സമയമില്ല, താത്പര്യവുമില്ല.
കേട്ടിട്ടുള്ളത് ദിലീപ് ശക്തനാണ് എന്നാണ്.
പ്രേക്ഷകരുടെ പിന്തുണ കൊണ്ട് ജീവിച്ചു പോകുന്ന ആളാണ് ഞാന് . എന്നെ വിട്ടേക്ക്. പ്ലീസ്....
ദിലീപിനോട് കളിച്ചവര് അതിന്റെ 'ഫലം അനുഭവിക്കും' എന്നുവരെ പറഞ്ഞുകേള്ക്കുന്നു.
ഞാന് പറഞ്ഞില്ലേ, ഞാനൊരു സാധാരണക്കാരനാണ്. ഞാനീവശത്തുകൂടെയങ്ങ് പോയ്ക്കൊട്ടെ.... ഭായ്.....
കുട്ടികളാണ് ദിലീപിനെ ജന്രപിയനാക്കിയത്?
സി.ഐ.ഡി. മൂസ റിലീസായിട്ട് 10 വര്ഷം കഴിഞ്ഞു. പലരും ചോദിക്കാറുണ്ട് ഇപ്പോഴും കുട്ടികളുടെ ഹൃദയത്തിലെ ഹീറോ ആവാന് എങ്ങനെ പറ്റുന്നുവെന്ന്. എനിക്ക് കുട്ടികളുടെ സ്വഭാവമാണ് എന്നതാണ് ഉത്തരം. പല സ്ത്രീകളും കാണുമ്പോള് പറയാറുണ്ട് അവരുടെ മക്കള് എന്റെ സിനിമയില് വല്ലാതെ സ്വാധീനിക്കെപ്പടുന്നുണ്ട് എന്ന്. അതുകൊണ്ട് പുകവലിയും മദ്യപാനവുമൊക്കെ എന്റെ സിനിമകൡ നിന്ന് ഒഴിവാക്കണമെന്നവര് പറയാറുണ്ട്. അവരുടെ അഭിപ്രായം ഞാന് ഗൗരവമായി എടുത്തു. സംവിധായകര് അത്രയും നിര്ബന്ധം പറഞ്ഞാല് മാത്രമേ ഇത്തരം സീനുകള് എന്റെ സിനിമകളില് ഇപ്പോള് ഉള്പ്പെടുത്താറുള്ളൂ.
തിരക്കുപിടിച്ച ജീവിതത്തിനിെട േമാളുെട വികാരങ്ങള് ദിലീപ് എന്ന അച്ഛന് അറിയാറുണ്ടോ?
ഞാന് നേരെത്ത പറഞ്ഞേല്ലാ. എനിക്ക് കുട്ടികളുടെ മനസ്സാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് സിനിമയില് തലകുത്തിമറിയാനും പിള്ളേരുടെ സ്വഭാവം കാണിക്കാനും പറ്റുന്നത്. മോളെ കാണുമ്പോഴാണ് 'ഞാനൊരു അച്ഛനാണല്ലോ' എന്ന ബോധം എനിക്കു വരുന്നത്. എന്താണോ മകള് എന്നില് നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അതുകൊടുക്കാന് തിരക്കുകള് എനിക്ക് തടസ്സമാകാറില്ല.
മകളുടെ കാര്യം പറയുമ്പോള് ദിലീപ് ഇമോഷണല് ആകുന്നു?
താങ്കള് ഇതൊരു ദിലീപ്-മകള് ഇന്റര്വ്യൂ ആക്കി മാറ്റരുത്. ഞാന് പൊതുവായിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളാണ് പറയുന്നത്. ഏതു മാതാപിതാക്കളും അറിയേണ്ട കാര്യമുണ്ട്. ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞാല് നമ്മള് ജീവിക്കുന്നത് മക്കള്ക്ക് വേണ്ടിയാവണം. അവര് നമ്മള് ആഗ്രഹിച്ച് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നവരാണ്. ഒരു നിശ്ചിത പ്രായംവെര മാത്രമേ നമുക്കവരെ ഓമനിക്കാന് കിട്ടൂ. അതുകഴിയുമ്പോള് അവര്ക്ക് അവരുടെ കൂട്ടുവരും. അവര് അവരുടേതായ ജീവിതത്തിലേക്ക് പറക്കും. അതുകൊണ്ട് മക്കളെ ഓമനിക്കാന് കിട്ടുന്ന ഒരവസരം പോലും നഷ്ടമാക്കരുത് എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം.
ജീവിതത്തില് ഒറ്റപ്പെടല് തോന്നുന്നുണ്ടോ?
ഞാന് ഒറ്റയ്ക്കുവന്ന ആളേല്ല (പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു) ഒറ്റയ്ക്കു വരുന്നു... ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുന്നു. എല്ലാവരും അങ്ങനെ തെന്നയേല്ല...
ഈ ഒറ്റപ്പെടല് സിനിമയിലും ഉണ്ടായിക്കാണുമേല്ലാ?
മറ്റുള്ള പലരുടെയും അനുഭവങ്ങളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാല് എനിക്കൊരു തരത്തിലുള്ള ഒറ്റപ്പെടലും സിനിമയില് ഉണ്ടായിട്ടില്ല. സിനിമയില് എനിക്കെന്നും ഒരു വിലാസമുണ്ടായിരുന്നു. 'സംവിധായകന് കമലിന്റെ സഹായി' എന്ന വിലാസം. ഇന്നും ആ വിലാസം എനിക്ക് ക്രെഡിറ്റാണ്. സ്ക്രിപ്റ്റ് കേള്ക്കുമ്പോഴും നിര്േദശങ്ങള് പറയുമ്പോഴുമൊക്കെ ഇതെനിക്ക് ധൈര്യം രാറുണ്ട്.
താങ്കള് നല്ലൊരു ബിസിനസ്സുകാരനുമാണ്?
എന്റെ ച്ഛെനാരു ബിസിനസ്സുകാരനായിരുന്നു. അപ്പൂപ്പനും അതെ. ചിലപ്പോള് അതിന്റെയൊരു ഗുണം എനിക്കും കിട്ടിക്കാണും. ഞാന് ശരിയെന്നു തോന്നുന്നത് ചെയ്യുന്നു. ദൈവാനുഗ്രഹം കൊണ്ട് വിജയിക്കുന്നു. അല്ലാതെ അതിലൊന്നും ഒരു ബിസിനസ് ത്രന്തവുമില്ല.
സ്വന്തം സിനിമകളുടെ വിതരണാവകാശം കൈവശപ്പെടുത്തുന്നത് ബിസിനസ് തന്ത്രമല്ലേ?
ഞാന് പലതരത്തില് പ്രതിഫലം വാങ്ങുന്ന ആളാണ്. വലിയ ചെലവുള്ള സിനിമകളുെട ഭാഗമാകാന് വേണ്ടിയിട്ട് ചിലപ്പോള് അങ്ങെനയൊക്കെ ചെയ്യേണ്ടി വരും. വിതരണം എന്ന സംഭവം ഇപ്പോള് മലയാള സിനിമയില് ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു. കാരണം അതിന് കിട്ടുന്നത് 5-10 ശതമാനം വെര മാത്രം കമ്മീഷനാണ്.
'20-20'യ്ക്ക് ശേഷമാണ് താങ്കള്ക്ക് 'ലാഭക്കൊതി'കൂടിയതെന്നൊരാക്ഷേപം ഉയരുന്നുണ്ട്?
ഞാന് അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയ പൈസ കൊണ്ടാണ് '20ട്വന്റി' ചെയ്തത്. ആരും ചെയ്യാന് ധൈര്യപ്പെടാതിരുന്ന പ്രൊജക്ട് എല്ലാ റിസ്ക്കും ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് ഞാന് ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ആ സിനിമ പരാജയമായിരുന്നെങ്കില് നയാപൈസ ആരെങ്കിലും തരുമായിരുന്നോ.
ഇത്തരം കുത്തുവാക്കുകള് വേദനിപ്പിക്കാറുണ്ടോ?
എന്റെ നസ്സ് ശാന്തമാണ്. എന്തും നേരിടാനുള്ള കപ്പാസിറ്റിയുണ്ട്. അവസാനം എന്തായാലും മരണമേല്ല. ഇതിനപ്പുറം പ്രളയമാണെന്ന് കരുതിയാല് പിന്നെയെന്ത് പ്രശ്നം. കുറച്ചു നാള് മുന്പ് ഞാന് പുട്ടപര്ത്തിയില് പോയി. മനസ്സിന് വളരെ സന്തോഷം തോന്നിയ അനുഭവങ്ങള് സമ്മാനിച്ചു ആ യാത്ര. പാവങ്ങളെ സഹായിക്കാന് വേണ്ടി എന്തെല്ലാം ചെയ്ത് വെച്ചിരിക്കുന്നു ഒരു മനുഷ്യന് . ഒരു മനുഷ്യനെ കൊണ്ട് ഇത്രയൊക്കെ സാധിക്കുമോ? ആശ്ചര്യം തോന്നി. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പ്രശസ്തമായ ആസ്പത്രികളുടെ കഥ നമുക്കറിയാമല്ലോ. വീടിന്റെ ആധാരവുമായി പോകണം. അത് പണയെപ്പടുത്തി വേണം ബില്ലടക്കാന് . പക്ഷേ ബാബയുടെ ആസ്പ്രതിയില് കണ്ടത് മറ്റൊരു കാഴ്ച. പേഴ്സ് പുറത്തു വെച്ചുവേണം അകത്തുകയറാന് . രാവും പകലും പോലെ രണ്ട് കാഴ്ചകള് . മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നതില് സന്തോഷം കണ്ടെത്തിയ ബാബയെയൊക്കെ ഓര്ക്കുമ്പോള് തോന്നും നമ്മളെയൊക്കെ എന്തിനാണ് വെറുതെ അതുമിതും പറഞ്ഞ് കലഹിച്ച് സമയം കളയുന്നതെന്ന്.
മാധ്യമങ്ങേളാട് എന്നല്ല, മൊത്തത്തില് കാര്യങ്ങള് കുറച്ചു. സിനിമയില് ജോലിചെയ്യുക, തിരിച്ചുപോവുക... അതിനപ്പുറം മറ്റൊന്നിലും ചിന്തിക്കാന് സമയമില്ല, താത്പര്യവുമില്ല.
കേട്ടിട്ടുള്ളത് ദിലീപ് ശക്തനാണ് എന്നാണ്.
പ്രേക്ഷകരുടെ പിന്തുണ കൊണ്ട് ജീവിച്ചു പോകുന്ന ആളാണ് ഞാന് . എന്നെ വിട്ടേക്ക്. പ്ലീസ്....
ദിലീപിനോട് കളിച്ചവര് അതിന്റെ 'ഫലം അനുഭവിക്കും' എന്നുവരെ പറഞ്ഞുകേള്ക്കുന്നു.
ഞാന് പറഞ്ഞില്ലേ, ഞാനൊരു സാധാരണക്കാരനാണ്. ഞാനീവശത്തുകൂടെയങ്ങ് പോയ്ക്കൊട്ടെ.... ഭായ്.....
കുട്ടികളാണ് ദിലീപിനെ ജന്രപിയനാക്കിയത്?
സി.ഐ.ഡി. മൂസ റിലീസായിട്ട് 10 വര്ഷം കഴിഞ്ഞു. പലരും ചോദിക്കാറുണ്ട് ഇപ്പോഴും കുട്ടികളുടെ ഹൃദയത്തിലെ ഹീറോ ആവാന് എങ്ങനെ പറ്റുന്നുവെന്ന്. എനിക്ക് കുട്ടികളുടെ സ്വഭാവമാണ് എന്നതാണ് ഉത്തരം. പല സ്ത്രീകളും കാണുമ്പോള് പറയാറുണ്ട് അവരുടെ മക്കള് എന്റെ സിനിമയില് വല്ലാതെ സ്വാധീനിക്കെപ്പടുന്നുണ്ട് എന്ന്. അതുകൊണ്ട് പുകവലിയും മദ്യപാനവുമൊക്കെ എന്റെ സിനിമകൡ നിന്ന് ഒഴിവാക്കണമെന്നവര് പറയാറുണ്ട്. അവരുടെ അഭിപ്രായം ഞാന് ഗൗരവമായി എടുത്തു. സംവിധായകര് അത്രയും നിര്ബന്ധം പറഞ്ഞാല് മാത്രമേ ഇത്തരം സീനുകള് എന്റെ സിനിമകളില് ഇപ്പോള് ഉള്പ്പെടുത്താറുള്ളൂ.
തിരക്കുപിടിച്ച ജീവിതത്തിനിെട േമാളുെട വികാരങ്ങള് ദിലീപ് എന്ന അച്ഛന് അറിയാറുണ്ടോ?
ഞാന് നേരെത്ത പറഞ്ഞേല്ലാ. എനിക്ക് കുട്ടികളുടെ മനസ്സാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് സിനിമയില് തലകുത്തിമറിയാനും പിള്ളേരുടെ സ്വഭാവം കാണിക്കാനും പറ്റുന്നത്. മോളെ കാണുമ്പോഴാണ് 'ഞാനൊരു അച്ഛനാണല്ലോ' എന്ന ബോധം എനിക്കു വരുന്നത്. എന്താണോ മകള് എന്നില് നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അതുകൊടുക്കാന് തിരക്കുകള് എനിക്ക് തടസ്സമാകാറില്ല.
മകളുടെ കാര്യം പറയുമ്പോള് ദിലീപ് ഇമോഷണല് ആകുന്നു?
താങ്കള് ഇതൊരു ദിലീപ്-മകള് ഇന്റര്വ്യൂ ആക്കി മാറ്റരുത്. ഞാന് പൊതുവായിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളാണ് പറയുന്നത്. ഏതു മാതാപിതാക്കളും അറിയേണ്ട കാര്യമുണ്ട്. ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞാല് നമ്മള് ജീവിക്കുന്നത് മക്കള്ക്ക് വേണ്ടിയാവണം. അവര് നമ്മള് ആഗ്രഹിച്ച് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നവരാണ്. ഒരു നിശ്ചിത പ്രായംവെര മാത്രമേ നമുക്കവരെ ഓമനിക്കാന് കിട്ടൂ. അതുകഴിയുമ്പോള് അവര്ക്ക് അവരുടെ കൂട്ടുവരും. അവര് അവരുടേതായ ജീവിതത്തിലേക്ക് പറക്കും. അതുകൊണ്ട് മക്കളെ ഓമനിക്കാന് കിട്ടുന്ന ഒരവസരം പോലും നഷ്ടമാക്കരുത് എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം.
ജീവിതത്തില് ഒറ്റപ്പെടല് തോന്നുന്നുണ്ടോ?
ഞാന് ഒറ്റയ്ക്കുവന്ന ആളേല്ല (പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു) ഒറ്റയ്ക്കു വരുന്നു... ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുന്നു. എല്ലാവരും അങ്ങനെ തെന്നയേല്ല...
ഈ ഒറ്റപ്പെടല് സിനിമയിലും ഉണ്ടായിക്കാണുമേല്ലാ?
മറ്റുള്ള പലരുടെയും അനുഭവങ്ങളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാല് എനിക്കൊരു തരത്തിലുള്ള ഒറ്റപ്പെടലും സിനിമയില് ഉണ്ടായിട്ടില്ല. സിനിമയില് എനിക്കെന്നും ഒരു വിലാസമുണ്ടായിരുന്നു. 'സംവിധായകന് കമലിന്റെ സഹായി' എന്ന വിലാസം. ഇന്നും ആ വിലാസം എനിക്ക് ക്രെഡിറ്റാണ്. സ്ക്രിപ്റ്റ് കേള്ക്കുമ്പോഴും നിര്േദശങ്ങള് പറയുമ്പോഴുമൊക്കെ ഇതെനിക്ക് ധൈര്യം രാറുണ്ട്.
താങ്കള് നല്ലൊരു ബിസിനസ്സുകാരനുമാണ്?
എന്റെ ച്ഛെനാരു ബിസിനസ്സുകാരനായിരുന്നു. അപ്പൂപ്പനും അതെ. ചിലപ്പോള് അതിന്റെയൊരു ഗുണം എനിക്കും കിട്ടിക്കാണും. ഞാന് ശരിയെന്നു തോന്നുന്നത് ചെയ്യുന്നു. ദൈവാനുഗ്രഹം കൊണ്ട് വിജയിക്കുന്നു. അല്ലാതെ അതിലൊന്നും ഒരു ബിസിനസ് ത്രന്തവുമില്ല.
സ്വന്തം സിനിമകളുടെ വിതരണാവകാശം കൈവശപ്പെടുത്തുന്നത് ബിസിനസ് തന്ത്രമല്ലേ?
ഞാന് പലതരത്തില് പ്രതിഫലം വാങ്ങുന്ന ആളാണ്. വലിയ ചെലവുള്ള സിനിമകളുെട ഭാഗമാകാന് വേണ്ടിയിട്ട് ചിലപ്പോള് അങ്ങെനയൊക്കെ ചെയ്യേണ്ടി വരും. വിതരണം എന്ന സംഭവം ഇപ്പോള് മലയാള സിനിമയില് ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു. കാരണം അതിന് കിട്ടുന്നത് 5-10 ശതമാനം വെര മാത്രം കമ്മീഷനാണ്.
'20-20'യ്ക്ക് ശേഷമാണ് താങ്കള്ക്ക് 'ലാഭക്കൊതി'കൂടിയതെന്നൊരാക്ഷേപം ഉയരുന്നുണ്ട്?
ഞാന് അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയ പൈസ കൊണ്ടാണ് '20ട്വന്റി' ചെയ്തത്. ആരും ചെയ്യാന് ധൈര്യപ്പെടാതിരുന്ന പ്രൊജക്ട് എല്ലാ റിസ്ക്കും ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് ഞാന് ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ആ സിനിമ പരാജയമായിരുന്നെങ്കില് നയാപൈസ ആരെങ്കിലും തരുമായിരുന്നോ.
ഇത്തരം കുത്തുവാക്കുകള് വേദനിപ്പിക്കാറുണ്ടോ?
എന്റെ നസ്സ് ശാന്തമാണ്. എന്തും നേരിടാനുള്ള കപ്പാസിറ്റിയുണ്ട്. അവസാനം എന്തായാലും മരണമേല്ല. ഇതിനപ്പുറം പ്രളയമാണെന്ന് കരുതിയാല് പിന്നെയെന്ത് പ്രശ്നം. കുറച്ചു നാള് മുന്പ് ഞാന് പുട്ടപര്ത്തിയില് പോയി. മനസ്സിന് വളരെ സന്തോഷം തോന്നിയ അനുഭവങ്ങള് സമ്മാനിച്ചു ആ യാത്ര. പാവങ്ങളെ സഹായിക്കാന് വേണ്ടി എന്തെല്ലാം ചെയ്ത് വെച്ചിരിക്കുന്നു ഒരു മനുഷ്യന് . ഒരു മനുഷ്യനെ കൊണ്ട് ഇത്രയൊക്കെ സാധിക്കുമോ? ആശ്ചര്യം തോന്നി. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പ്രശസ്തമായ ആസ്പത്രികളുടെ കഥ നമുക്കറിയാമല്ലോ. വീടിന്റെ ആധാരവുമായി പോകണം. അത് പണയെപ്പടുത്തി വേണം ബില്ലടക്കാന് . പക്ഷേ ബാബയുടെ ആസ്പ്രതിയില് കണ്ടത് മറ്റൊരു കാഴ്ച. പേഴ്സ് പുറത്തു വെച്ചുവേണം അകത്തുകയറാന് . രാവും പകലും പോലെ രണ്ട് കാഴ്ചകള് . മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നതില് സന്തോഷം കണ്ടെത്തിയ ബാബയെയൊക്കെ ഓര്ക്കുമ്പോള് തോന്നും നമ്മളെയൊക്കെ എന്തിനാണ് വെറുതെ അതുമിതും പറഞ്ഞ് കലഹിച്ച് സമയം കളയുന്നതെന്ന്.
Post a Comment